دابة الارض

يكي از چهره ها كه پس از ظهور حضرت مهدي (عج) خروج مي كند و از علامات قيامت است، «دابة الارض» است.

براي توضيح دابة الارض معاني متعددي ارائه شده است كه ما به دو مورد آن مي پردازيم:

1.«دابة» از ريشه ي دبَّ و به معناي جنبنده است و «ارض» به معناي زمين است و دابة الارض يعني جنبنده ي زمين. (1)

2.دابة از ريشه ي ديب به معناي آرايش سخن است، ارض به معناي تاريض كلام يعني اصلاح نمودن و تعديل نمودن كلام است و دابة الارض يعني كسي كه از مسائل پنهان كلام خدا پرده بر مي دارد و ان را به مردم ارائه مي كند. (2)

دو ديدگاه درباره ي دابة الارض وجود دارد:

1.برخي او را موجودي عجيب مي دانند كه كارهاي عجيبي انجام مي دهد.
2. برخي او را انسان فعال و مهمي مي دانند كه مهمترين كارش جدا كردن صفوف حق از باطل است.

پيامبر اكرم (صلوات الله عليه و آله) فرمود:

«[دابة الارض بقدري نيرومند است كه] هيچكس به او نمي رسد و كسي نمي تواند از دست او فرار كند، بين دو چشم مؤمن علامت مي گذارد و مي نويسد: «مؤمن» و بين دو چشم كافر علامت مي گذارد و مي نويسد: «كافر» و عصاي موسي و انگشتر سليمان با او است .» (3)

در روايات دابة الارض انساني معرفي شده است كه راه مي رود و حرف مي زند و مردم را هدايت مي كند. كسي كه آرامش را در زمين مستقر مي كند و صاحب زمين است. صديق، فاروق و ذوالفقار امت است. (4)

از روايات نقل شده پيدا است كه دابة الارض همان اميرالمؤمنين (ع) است كه پس از ظهور حضرت مهدي (عج) رجعت مي كند و صف حق را از باطل جدا مي سازد. (5)


پي نوشت:

1.مقاله ي رجعت، حسين الهي نژاد
2.لغت نامه  ي مجازي دهخدا
3.بحارالانوار، ج 6، ص 300; ايقاظ، ص 335; مجمع البيان در ذيل آيه مورد بحث; نورالثقلين، ج 4، ص 98
4.بحار الانوار، ج 53، صص 140 - 139.
5.ماهنامه ي موعود، شماره ي70

به نقل از سايت موعود

شعيب ابن صالح

شعيب بن صالح يكي ديگر از ايرانيان افتخار آفرين در دوران آخرالزمان و در حكومت حضرت صاحب الامر (ارواحنا له الفداء) است. شعيب بن صالح از تيره ي بني تميم است. برخي معتقدند كه او از اهالي ري است و مشهور نيز همين است.

«شعيب بن صالح» يا «صالح بن شعيب» نامي است مستعار. چرا كه براي حفظ چنين فردي از گزند دشمنان چنين اقتضايي وجود دارد.

شعيب فرمانده ي سپاه خراساني است. در حديثي درباره ي او چنين امده است:

« سيد خراساني، رهبر سياسي اي كه در دست راستش خالي دارد، قائد اعظم و سيد بزرگواري است كه پرچمهاي نهضت به نقش او منقوش گشته اند. شعيب بن صالح، جوان گندمگون و تيزفهمي از اهالي تهران كه سرپرستي نيروها را بر عهده دارد. گنجهاي طالقان (جوانان تهران) اينها اصحاب حضرت مهدي (ع) خواهند شد و احاديث صفت بارزشان را گنج الهي بودن آنها برشمرده اند.» (1)

از ديگر ويژگي هاي شعيب كه در روايات برشمرده اند اين است:

جواني گندم گون و لاغر، داراي محاسني كم پشت،  صاحب بصيرت و يقين، اراده اي استوار، جنگاوري ممتاز و شكست ناپذير.

اگر كوه ها در مقابلش بايستد آنها را در هم مي كوبد و راه عبور خود را از ميان آنها باز مي كند. (2)

شعيب كه فرمانده ي سپاه خراساني است، در منطقه ي اصطخر شيراز سپاه سفياني را شكست مي دهد. فرمانده ي اين سپاه پس از پيوستن به سپاه امام زمان (عج) افتخار فرماندهي سپاه ايشان را بدست مي آورد.

 
پي نوشت:

1. الممهدون المهدي، ص 54 به نقل از شش ماه پاياني، ص 94
2.كوراني، علي، عصر ظهور، ص245

به نقل از سايت موعود

سيد خراساني

از چهره هايي كه از ايران به پا مي خيزد و سپاهش، سپاه ياران امام است، سپاه سيد خراساني است. سيد خراساني فرمانده اي دارد به نام «شعيب بن صالح» كه در وقت مناسب به او نيز مي پردازيم. (ان شاء الله)
اما درباره ي سيد خراساني كه برخي او را هاشمي خراساني نيز ناميده اند، بايد گفت: مردي است از نسل امام حسن (ع) يا امام حسين (ع) كه در هنگامه ي خروج سفياني و ظهور يماني، ظهور مي كند و پرچم بر حقّ او سياه رنگ است.

خراساني و يماني براي مقابله با سفياني به پا مي خيزند و مي كوشند در اين راه از هم سبقت بگيرند. (1)

ميان خراساني و سفياني در منطقه اي در شيراز جنگ رخ مي دهد و فرمانده ي خراساني در آنجا شكست سختي به سفياني وارد مي كند و او را از خاك ايران به عقب مي راند. (2)

درباره ي نسب خراساني بايد گفت، به نظر نمي رسد كه او متولد خراسان باشد، سيد خراساني مي تواند به معناي رهبر مردم اهل خراسان، رهبر سپاه خراسانيان و ديگر معاني نيز باشد. در هر حال روايتي مبتني بر خراساني بودن سيد خراساني وجود ندارد. (3)

سيد خراساني در حديثي از امام باقر (ع) چنين معرفي شده است:

«سيد خراساني، رهبر سياسي است كه در دست راستش خال دارد، رهبر اعظم و سيدي بزرگوار است كه پرچم هاي نهضت به نقش او منقوش گشته اند...» (4)

در روايت ديگري نيز درباره ي او مي گويند:

«خداوند آن را به مردي از اهل بيت ارزاني دارد كه روش او براساس تقوي و عمل وي هدايت گر مردم است. در مقام قضاوت بر مردم، اهل رشوه نيست. به خدا سوگند من او را با نام خود و نام پدرش مي شناسم...» (5)

نكته ي آخر اينكه، سيد خراساني آخرين شخصي است كه بر ايران حكومت خواهد كرد. (6)

هشدار: تطابق دادن شخصيتهاي آخرالزمان با انسانهاي حاضر در هر عصر و زمان، خطرات عديده اي دارد. پس تطابق جداً ممنوع!

پي نوشت:
1.معجم احاديث الامام المهدي(ع)، ج5، ص 255، ح 1680؛ مختصر بصائر الدرجات، ص 200. (از خطبة محزون حضرت امير المومنين(ع)).
2.بشارة الاسلام، ص 184؛ به نقل از شش ماه پاياني، ص 93
3.كوراني، علي، عصر ظهور، صص 244 – 246
4.الممهدون للمهدي، ص 54؛ به نقل از شش ماه پاياني، صص 93 – 94
5.بحار، ج 52، ص 243؛ به نقل از عصر ظهور، ص 246
6.كوراني، علي، عصر ظهور، ص247

به نقل از سايت موعود

سفياني

سفياني از مهمترين چهره هاي سياه آخر الزمان و موثر در ظهور به شمار مي رود. قيام سفياني، يماني و خراساني در يكسال اتفاق مي افتد از اين رو پس از پرداختن به چهره ي روشن يماني، به سفياني مي پردازيم. سفياني از دشمنان قطعي امام زمان (عج) خواهد بود و بسياري از ياران و منتظران آن حضرت، مردان و زنان و كودكان را به قتل مي رساند. او بر پنج منطقه ي شام، دمشق، فلسطين، اردن و قنسرين را تصرف مي كند و در نهايت توسط امام يا سپاهيان امام (ع) به هلاكت مي رسد.

نام سفياني كه در برخي روايات به آن اشاره شده است: عثمان بن عنبسه. با اين حال اينگونه روايات بدون استثنا ضعيف هستند. علاوه بر آن دانستن نام او كمك چنداني به شناخت او نخواهد كرد. حتي در روايتي امام صادق (عليه السلام) در پاسخ به كسي كه نام سفياني را مي پرسد، مي فرمايند:

«با اسم او چكار داري؟....» (1)

درباره ي چهره ي او امام باقر (ع) چنين فرموده اند:

«سفياني فردي است سرخ روي و سرخ موي و چشم آبي كه هرگز خدا را عبادت نكرده و مكه و مدينه را نديده است. او چنين مي گويد: خدايا انتقام و سپس آتش! انتقام و سپس آتش!» (2)

همچنين اميرمؤمنان (ع) فرموده اند:

«فرزند هند جگر خواره از دره ي خشك و بي آب و علف شورش مي كند. او مردي است با قامت متوسط، چهره ي زشت و كريه منظر، چهارشانه و درشت هيكل كه در چهره اش آثار آبله ديده مي شود و ظاهرش يك چشم به نظر مي رسد... از فرزندان ابوسفيان است كه شورش او تا جايي ادامه ميابد كه وارد حجاز مي شود.» (3)

آنچه درباره ي سفياني مهم است بدانيم آن است كه:

1.حكومت او بيش از نه ماه به طول نخواهد انجاميد. (4)
2.از وادي يابس (بين سوريه و اردن) خروج مي كند. (5)
3.پس از اينكه سپاهش در بيداء (در راه مكه) فرو مي رود در جنگ با سپاه امام كشته مي شود. در اين راه افراد بسياري را مي كشد و در ايران در فارس توسط سپاه خراساني متوقف مي شود.

حديثي است از امام صادق (ع) كه خطي مشي ما را مشخص را نيز در اين مسير مشخص مي گرداند:

«ما و خاندان ابوسفيان دو خاندانى هستيم كه بر سر دين خدا با هم دشمنى داريم. ما سخن خداوند را تصديق كرديم و آنان تكذيب كردند. ابوسفيان با پيامبر(ص) مبارزه كرد و معاويه با على(ع) و يزيد با حسين بن على(ع) به مخالفت برخاستند و سفيانى نيز با قائم(عج) خواهد جنگيد» (6)

هشدار: تطبيق ممنوع است!


پي نوشت:

1.شيخ صدوق، كمال الدين؛ به نقل از سفياني، محمد فقيه، ص 130؛ تاريخ پس از ظهور، محمد صدر، ص 143
2.كمال الدين، ص 610؛ به نقل از تاريخ پس از ظهور، ص 142
3.كمال الدين، ص 651؛ به نقل از آخرين نشانه هاي ظهور (40 حديث)، ص 11
4.الغيبة نعماني، ص  202؛ به نقل از آخرين نشانه هاي ظهور، ص 10
5.كمال الدين، ص 651
6.بحارالانوار، ج 52، ص182

به نقل از سايت موعود

يماني

يماني از مهمترين چهره هايي است كه پيش از ظهور خروج مي كند. ظهور يماني نيز همچون سفياني از علائم قطعي ظهور است؛ با اين تفاوت كه يماني چهره اي سپيد و سفياني چهره اي سياه در روايات دارند.
امام صادق (عليه السلام) در روايتي مي فرمايند:

«قيام سه نفر: سفياني، سيد خراساني و يماني در يكسال و يك ماه و يك روز است و هيچكدام مانند پرچم يماني بر حق نيست چرا كه به حقيقت دعوت مي كند.» (1)

نام مشخصي در روايات براي يماني ذكر نشده است، جز اينكه در برخي از آنها اشاره شده است كه احتمالاً نام او حسن يا حسين است و از فرزندان زيد بن علي بن حسين (ع) است. (2)

احتمالاً همين مشخص نبودن نام يماني به دليل حفظ امنيت اوست. چرا كه شخصيت يماني در آخرالزمان بسيار حساس و مهم است و همين حساسيت سبب پيدايش بسياري از مدعيان دروغين شده است. تا كنون ده ها يماني جعلي در اقصي نقاط جهان ظهور كرده و خاموش شده اند و برخي در غيبت اند! (3)

در بر حق بودن يماني هيچ شكي نيست. امام باقر (ع) ضمن حديث بلندي مي فرمايند:

«... و هرگاه يماني قيام كرد به سوي او حركت كن و بشتاب كه آن را پرچم هدايت خواهي يافت. احدي از مسلمانان اجازه ندارد با او مقابله كند و هركس چنين كند، جهنمي است؛ چرا كه يماني به حق و صراط مستقيم دعوت مي كند.» (4)

همين بر حق بودن يماني يكي از نشانه هايي است كه مي شود او را به وسيله ي آن شناخت. چرا كه شناخت يماني و كمك كننده ي او يعني سيد خراساني مي تواند طرف حق و باطل را نيز به درستي نشان دهد.

بايد دانست كه يماني از يمن خروج مي كند و خراساني از ايران و هر دو براي مقابله با سفياني به پا مي خيزند و به تعبير امام صادق (ع) اين دو نيروي خير و شر «همچون اسبان مسابقه هستند» و مي كوشند از هم سبقت بگيرند. (5)

يماني و قحطاني به احتمال زياد يكي نيستند. چرا كه رنگ پرچمي كه براي يماني ذكر شده است سفيد (6) و براي قحطاني زرد است. در ضمن قحطاني در مقابله با سفياني شكست مي خورد در حالي كه از شكست يماني در روايت ما چيزي ذكر نشده است. (7)

در نهايت يماني به سپاه امام زمان (عج) پيوند مي خورد و با دستان خودش سفياني را به هلاكت مي رساند. (8)

پي نوشت:

1.شيخ مفيد، الارشاد، ص 387؛ به نقل از چهل حديث آخرين نشانه هاي ظهور، ص 14
2.الساده، مجتبي، شش ماه پاياني، ص 89؛ كوراني، علي، عصر ظهور، ص 155
3.برگرفته از مقاله ي يماني درفش هدايت، مشرق موعود شماره ي 1
4. الغيبة نعماني، ص 171؛ به نقل از شش ماه پاياني، ص 89
5.بشارة الاسلام، ص 93 به نقل از عصر ظهور، ص 157
6. مختصر اثبات الرجعـة، ح 16؛ به نقل از مجلة تراثنا، سال 2، ش 4، صص 454ـ455.
7.برگرفته از مقاله ي يماني نشانه ي حتمي ظهور، موعود شماره ي 108
8.به نقل از شام در گذر تاريخ، مصاحبه با حجة الاسلام مهدي پور، موعود شماره ي98

به نقل از سايت موعود